Mag ik je een verhaal vertellen?

Stien in 10 feiten

​25+ jaar
ervaring als facilitator & trainer – van boardrooms tot bezielde cirkels, altijd met impact.

12+ jaar
op en bij de planken – als singer-songwriter, theatermaker, woordkunstenares, toneelschrijfster en regisseur.

6 rollen
in één mens – artistieke duizendpoot, ceremoniespreker, ritueelontwerper, facilitator, sparring partner én embodiment coach. Geen cape nodig. Wel belangrijk: stilte, natuur, een goed boek, een hond en af en toe wat koffie en zwarte chocolade.

2 studio albums in samenwerking met 3 top muzikanten
alias STI.LL – muziek en poëzie voor rakende momenten

1 theatergezelschap
mee opgericht – Compagnie Tisserin, waar kunst en engagement elkaar omarmen.

1 burgerbeweging
mee gelanceerd – We Have The Choice, geboren uit rauwe realiteit en hoopvolle verbinding.

1 certificaat als Embodiment Coach
behaald na een levenslang traject van voelen, vallen en weer opstaan.

1 huisconcertlocatie
in Brussel – mét lindeboom, labradoodle en liefde. Kom gerust langs, magie inbegrepen.

3 huisgenoten
die spiegelen, lachen en luisteren – een wijze, geëngageerde, muzikale plusdochter, een artistieke geliefde met diepgang en een coole film- en platen collectie, en een hond met gevoel voor humor, bakken wandelgoesting en een onverwoestbaar humeur.

1 missie
die alles verbindt – momenten creëren die raken, met woorden, rituelen, muziek en aanwezigheid.

In mijn valieske

Certified Embodiment Coach & Facilitator met Mark Walsh, Yearly masterclasses on embodied transformation with Asaf Ben Shahar (2014-now), Présence & Leadership Level 1 & 2 met Pierre Goirand, Heart Circle Experience, SPA Game Host (Burn-out Prevention), Deep Democracy, Leaning into conflict, Art of Hosting and Harvesting Conversations that matter / Participatory Leadership, Teamontwikkeling, Theory U, Systeemopstellingen, Cirkelwerk, Open Space Technology, Future Search, Multiparty Mediation, Change journey, Creativiteit en Innovatie, Oplossingsgericht denken, communiceren en werken

Jaaropleidingen, trainingen, workshops, seminaries, intervisies & stages

Singer-Songwriting, Jazz & Pop, Natuurstem, Storytelling, Voordracht, Theater (regie & vertolkend acteur), Clowning (met Marjolein Baars, Jon Davison, Holly Stop-it, Sven Verelst en Bart Walter), Ukulele, Creatief Schrijven, Sjamanisme & (Corporate) Rituelen, Meditatie & Mindfulness, Hart Coherentie, Gene Keys, Human Design, Advaita Vedanta & Satsang. Reiki, Quantum Touch, Intuïtieve Ontwikkeling

Academisch Coach

Academy for Coaching & Counselling

Licencie Germaanse Talen, Postgraduaat Culturele Studies (Theaterwetenschappen)

K.U. Leuven

Woensdagochtend, 26 april 1989. Veertien was ik. Een eigenzinnig, hoog-sensitief, mondig achterkomertje in een gezin van vier, een onzekere tiener die zichzelf na een verhuis en een paar jaar van zware pesterijen volop aan het zoeken was.

Mijn oudste zus en ik zaten op een bankje in de binnentuin van het ziekenhuis toen ze me het nieuws vertelde: mama zou niet meer beter worden. Ik mocht die dag nog kort afscheid nemen, twee dagen later was ze er niet meer. Ik was in shock. Verloor alle contact met lijf en emoties.

In de tijd en context van toen stond zwijgen over wat moeilijk en pijnlijk was hoger aangeschreven dan delen en verbinden. Dus zwegen we. Thuis. Op school. In sociale contexten. Samen met mijn moeder begroef ik grote delen van mezelf en volgde de eenzame weg van het hoofd. Ik werd een meester in het bedwingen van tranen en het negeren van pijn en ongemak. Ik was tot de conclusie gekomen dat het gras ieder moment van onder je voeten weggemaaid kon worden en geen mens wist hoe daarmee om te gaan. Dus zette ik me schrap. Maar het leven sloeg bres na bres in het pantser rond mijn hart, met als orgelpunt een oorverdovende wake-up call in 2011. Mijn eigen zieke lichaam zette me op een nieuw pad.

Met vallen en opstaan leerde ik hoe ik anders om kon gaan met pijn, verlies, angst en tegenslag, hoe ik krachtig kwetsbaar kon zijn, ik leerde paradoxen omarmen en telkens opnieuw in verbinding gaan, met mijn héle gehavende lijf. Ik leerde en leer nog steeds. Ik ontdekte de creatieve ruimte, een plek waar ik vertraag, voel, speel en vorm geef aan wat moeilijk te vatten is – met pen, stem, ritueel en hart. Die ruimte is mijn dojo* geworden.

Vanuit die plek wil ik er alles aan doen om meer open-hartigheid en verbinding te brengen in de systemen waar we deel van uitmaken. Zodat pantseren en zich wapenen niet meer onze enige optie moet zijn.

Ik neem zoals iedereen tal van rollen op in verschillende systemen, privé en in het werkveld. Maar ik beschouw me in de allereerste plaats een mens die te midden van alle turbulentie in de wereld en in het leven met open hart wil blijven voelen en verbinden, vloeien en groeien, en daar anderen in wil meenemen. De systemen waar we deel van uitmaken, slagen er veel te vaak niet in om de ruimte te creëren die nodig is om met intense gevoelens en ingrijpende gebeurtenissen om te gaan. Pijnlijk en energievretend, want in onze diep-menselijke pogingen om ons te wapenen tegen emotie, pijn, conflict, uitputting en verlies, verandering en schokkende evenementen, pantseren we ons hart en boeten we in aan verbinding met onszelf, met anderen en paradoxaal genoeg ook met ons al even diep-menselijke vermogen om vloeibaar om te gaan met wat ons overkomt.

Wat mij helpt om het hart ontwapenend open te houden, is ruimte creëren om anders naar de dingen te kijken. Vanuit een plek waar ik verwonderend vertraag. Mijn lichaam laat spreken. Dieper luister en bevraag. Tot expressie breng wat moeilijk te vatten is. Met mijn pen, mijn stem. Paradoxen verken. Speel met licht én donker, met diepgang en met humor. Rituelen bedenk en uitvoer. En wanneer ik anderen meeneem naar deze dimensie, zie ik wonderlijke dingen gebeuren.

Het is verdomd moeilijk soms. Zoveel pijn in de wereld. In ons leven. Zoveel onverwachte gebeurtenissen. Verdwijnen achter een harnas lijkt soms de enige redelijke keuze. En ik zie om me heen dat ik daar niet alleen in ben. Maar ik heb ook het geluk gehad dat ik mensen (en een labradoodle) heb ontmoet die me de weg wezen naar een andere manier van in het leven staan. Mensen die hun creatieve ruimte met me deelden en me zo uitnodigden om die ruimte in mezelf te verkennen. Hun schittering deden mijn ogen weer schitteren, en dankzij hen kan ik die schittering telkens opnieuw in mezelf vinden.

Daarom creëer ik met hart en ziel in woord, stem en muziek en begeleid ik groepen op plekken waar het nodig is. Vanuit mijn creatieve achtergrond én mijn decennia lange ervaring als trainer en facilitator van leer- en verandertrajecten in profit en non-profit organisaties. Opgeleid en gecoacht door een hele rits aan fantastische leraren, mentoren, meesters en rolmodellen: I stand on the shoulders of giants.

Met mijn woorden, muziek, rituelen en coaching nodig ik je uit om samen een magische ruimte te openen. Een ruimte waarin we elkaar mogen zien en raken en omarmen in ons broze mens-zijn. Een ruimte waarin alles opnieuw kan beginnen, steeds weer.​

* Een dojo is een Japanse term die verwijst naar een trainingsruimte of zaal voor vechtsporten zoals karate, judo of aikido. Het woord "dojo" betekent letterlijk "plaats van de weg" of "plaats van de discipline" en wordt vaak gebruikt om te verwijzen naar een specifieke plaats waar mensen samenkomen om te trainen en te leren.